Μεράκι όμως  για δημιουργία είχε και έχει, και ο Κισαμίτης  ξυλογλύπτης.  Που "κουβεντιάζει" έγγλυφα και ανάγλυφα το ξύλο. Καλλιτέχνης  λαϊκός  επίσης, με ευαισθησία και δεξιότητα, δίνει χαρακτηριστικά δείγματα, του Κρητικού έντεχνου επίπλου. Στην τεχνοτροπία αυτού του επίπλου έχει σωθεί η Βυζαντινή παράδοση, και είναι άξιο λόγου να τονίσουμε, ότι το καλλιτεχνικό έπιπλο της Κρήτης,  διατηρήθηκε στη Δυτ. Μεσαρά, στο Ν. Ρεθύ­μνου, και στην Κίσαμο. Όπως  πληροφορούμαστε από το βιβλίο που εξέδωσε το Μουσείο Κρητικής Εθνολογίας με θέμα «Τα Κρητικά έπιπλα: Μορφολογική Μελέτη Έντεχνων Προτύπων», και το οποίο συνέγραψαν οι κύριοι, Βαλλιανός,  Βερβολαράκης  και Νερολαδάκης, οι λόγοι είναι τούτοι.

Τα Ενετικά χρόνια ακόμη, είχαν μεταναστεύσει μικροάρχοντες  στις περιοχές αυτές, που ήταν πιο «ελεύθερες»  μια και οι κατακτητές  επε­δίωκαν ουσιαστικότερη παρουσία στα βόρεια. Παλιότερα, οι ξυλογλύπτες  κατασκεύαζαν και διακοσμούσαν εκκλησιαστικά τέμπλα.  Όμως, και μέχρι σήμερα, συναντούμε μια τεράστια γκάμα επίπλων λειτουργικών (καναπές πολυθρόνα, καρέκλες, σκρίνια και βέβαια η ονομαστή "ξομπλιαστή'  κασέλα, απαραίτητη "συνοδεία" στην προίκα της  κοπέλας. Δεν λείπουν όμως  και πάρα πολλά ξυλόγλυπτα αντι­κείμενα Τέχνης). Στην Κίσαμο ο Κωστής ο Βιολάκης,  γνήσιος της τέχνης,  δεν την βιομηχανο­ποίησε ποτέ, και δίδαξε πολλά νέα παιδιά που συνεχίζουν ικανοποιητικά.