Με κείνα τα χέρια που η γυναίκα τση Κίσαμος  μαζεύει τον ελαιόκαρπο, πλάθει το ζυμάρι ή νανουρίζει μωρό, με τα ίδια εκείνα υφαί­νει, κεντά η πλέκει. Τη λαϊκή ομορφιά και το μοτίβο της παράδοσης. Τη φύση, την καθημερινή σκηνή, το σύμβολο.

Όλα με την αγάπη της  ψυχής, και τη δεξιοτεχνία των χεριών. Παίρ­νει την κλωστή τη φυτικά βαμμένη, και την ερμαγή από την καρδιά παρμένη, και τις περαματεί στο στημόνι με δεκαπεντασύλλαβες  κουβέντες.

Η εικόνα σηματοδοτεί ένα παλιότερο ήθος, που εξέλιπε ίσως  σήμερα, όμως  η τέχνη της  δημιουργίας  του γυναικείου εργόχειρου έχει τηρηθεί, με διεύρυνση δυνατοτήτων και προσθήκες άλλων μορ­φών. Το ορυκτό που μπορεί να κατεργαστεί, ο χαλκός, το χρυσό…..

Με το βελονάκι, το κοπανέλι, το χρωστήρα Τα "λαϊκά όσια" της  Κισαμίτικης καταγωγής, διατηρούνται και σ' αυτά.

Αυτή την εποχή το ενδιαφέρον της νέας γυναίκας της  περιοχής, βρίσκεται σε πολύ υψηλό βαθμό, όσον αφορά αυτή την δραστη­ριότητα. Αν σκεφτούμε ότι οργανώνεται επαγ­γελματικά, μέσο του συνεταιρισμού γυναικών παραδοσιακής  χειροτεχνίας της επαρχίας  Κισάμου και με επαρκέστερη παραγωγή, καλύπτει τουριστική, ή άλλη ζήτηση.

Τη ζήτηση ενός  είδους, πολιτιστικού προϊόντος, και αυτό. Και θέλουμε να πιστεύουμε πως  τα προϊόντα του λαϊκού μας πολιτισμού, βρίσκονται σε ζήτηση πάντοτε. Για να τρέφουν τη Λαϊκή ψυχή εκείνη, που τον τρέφει εν συνε­χεία, ως δοχείο συγκοινωνούν,  που λαμβάνει, και αποδίδει. Αλλά και να επηρεάζει αυτός ο πολιτισμός  ακάθεκτος  και ταξιδευτής, χρόνο και εύρος, έξω από την εν δυνάμει παρου­σία του. Και βέβαια σ' αυτή τη διαδικασία, οι πολιτι­στικοί σύλλογοι, είναι περίπου..."μεσολαβητές".

Που αναβιώνουν όλα τα καθέκαστα του, σε συνερ­γασία (πολλές φορές) με τους Δήμους  και  την Μητρό­πολη, και ενισχυόμενοι από αυτούς  τους φορείς. Ο Σύλλογος Προβολής  Κισάμου η "Γραμβούσα", ο Φιλολογικός "Κισαμικός", Πολιτιστικοί Σύλλογοι Λουσακιών, Περβολακίων, Ποταμίδας, Πύργου, σύλλογοι γονέων, γυναικείοι σύλλογοι και συνεταιρισμοί, που συντηρούν το έθνος της Κισσαμίτικης υπαίθρου, κ.λ.π. (βλ. σελ. 61).

Κυριότερες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, τον Αύγουστο τα "Γραμβούσια", και η αναβίωση του Κρη­τικού Συρτού, τον Μάιο εκδηλώσεις για την μάχη της Κρήτης, έκδοση ημερολογίων, λειτουργία βιβλιοθή­κης, Κινηματογραφικής  Λέσχης. Ακόμη, εκθέσεις, συναυλίες. Φιλολογικά Βράδια και παιχνίδι σκακιού, αλλά και ομιλίες  σε ετήσια βάση.

Όλο αυτό το σφρίγος, για να αναδεικνύεται η Ιστο­ρία, η έκφραση, και το φυσικό μνημείο. Ένα λιθαράκι δηλαδή, σ' ότι απογένεται οικείο. 'Του οποίου η θέα και η αντίληψη, θα τονώσει τη μνήμη και θα φέρει την ψυχή σε γόνιμη ταραχή". Υποστηρίζει ο Μενέλαος  Παρλαμάς.

Κι' αφού η Κίσαμος, Πόλη, έχει "απογενόμενα οικεία", η Μνήμη και η "γόνιμη ταραχή" της  ψυχής, θα τρέφουν πολιτισμικές  ισχύες, που μπορούν να διαρκέ­σουν, να διαρκούν.