Η επιθυμία του ανθρώπου να δώσει μορφή και σχήμα στο χώμα, πλάθοντας  με "Άγια Στοργή" θάλεγε ο Σικελιανός τη λάσπη, είναι μια υπόθεση αρχέγονη. Ήδη από τα πρωτομινωικά χρόνια (2000), έχει η Κρήτη ανα­πτύξει αυτή την τέχνη. Στο θράψανο Ηρακλείου, στο κεντρί του Ρεθύμνου, σύμφωνα με το βιβλίο του θεοχάρη Προβατάκη (Κρήτη - Λαϊκή Τέχνη και Ζωή), λει­τουργούν αγγειοπλαστεία. Αργότερα (3000) εμφανίζο­νται στις μαργαρίτες  Ρεθύμνου και στα Νοχιά Κισόμου. Τα οποία έχουν συνδέσει το όνομα τους με μια ονομαστική υδρία. Τη λαΐνα. Η οποία διατηρεί το νερό δροσερό, και φυλάσσεται σε ειδική εσοχή στον τοίχο, την λαϊνοθέστρα, στη γλώσσα του λαού.

Μέχρι σήμερα λειτουργούν στα Νοχιά και στη Γραμβούσα αγγειοπλαστεία, τα οποία κατασκευάζουν αντικεί­μενα διακοσμητικά και λειτουργικά, των οποίων τα θέματα απει­κονίζουν και «σημειώνουν» οι αγγειογράφοι, προσθέτοντας βέβαια φαντασία και εκλέπτυνση.